System Shock 2 25th Anniversary Remastered – klasyka w nowej odsłonie

Immersive sim to gatunek gier, które z założenia mają dać graczowi szeroki wybór narzędzi do realizacji stojących przed nim zadań. Pomysł ten ma już swoje lata. Młodsi gracze mogą kojarzyć takie serie jak "BioShock" czy "Deus Ex", starsi natomiast "Thief" oraz "System Shock" właśnie. Ponad rok temu opisywałem moje wrażenia z grania w "System Shock Remake" w wersji 1.2. Dziś przyszła pora na remasterowany sequel tej gry.

42 lata później

Akcja "System Shock 2" rozgrywa się prawie pół wieku po wydarzeniach z pierwszej części. Fiasko, jakim zakończyła się sprawa stacji kosmicznej Cytadela, doprowadziło do upadku systemu korporacyjnego i wyłonienia nowego rządu światowego – Unified National Nominate. Korporacja TriOptimum, odpowiedzialna za stworzenie stacji oraz S.H.O.D.A.N., została niemal całkowicie pogrzebana przez pozwy o odszkodowania. Jej resztki wykupił rosyjski gangster Anatoly Korenchkin, który w ciągu kilku lat postawił firmę z powrotem na nogi, porzucając jednocześnie przestępczy styl życia.

Kolejnym ważnym wydarzeniem było wynalezienie przez dr Marie Delacroix napędu umożliwiającego podróżowanie szybciej niż światło poprzez zaginanie przestrzeni wokół statku. Wynalazek przyciągnął uwagę Korenchkina, który przyznał Delacroix grant, ale wyznaczył też nieprzekraczalny termin ukończenia prac nad nową technologią. UNN również dowiedziało się o wynalazku i po długich oraz trudnych negocjacjach wymusiło na TriOptimum, by pierwszy lot poza Układ Słoneczny był wspólnym przedsięwzięciem. Do statku Von Braun dołączono więc UNN Rickenbacker, dowodzony przez Williama Diego – syna inicjatora wydarzeń na Cytadeli. Tak przygotowana ekspedycja wyrusza do układu Tau Ceti. Niestety, po przybyciu na miejsce wszystko zaczyna iść bardzo źle.

Żołnierz G65434-2

Nasza przygoda zaczyna się cztery lata przed powyższymi wydarzeniami. Przybywamy metrem do Centrum Szkoleniowego Ramsey, gdzie przejdziemy wstępne szkolenie z mechanik obecnych w grze oraz wybierzemy jedną ze ścieżek kariery wojskowej (czyli klasę postaci). Nasz wybór zdeterminuje, jakie dodatkowe zdolności będą dostępne od początku gry. W przeciwieństwie do pierwszego System Shocka, część druga oferuje rozbudowany system rozwoju postaci. Mamy możliwość rozwijania jednej z czterech głównych kategorii – statystyk, umiejętności technicznych, umiejętności bojowych oraz zdolności psionicznych. Każda z nich zawiera kilka pomniejszych umiejętności, a samych mocy psionicznych jest aż trzydzieści pięć.

W połączeniu z dużą ilością dostępnej broni i sprzętu, daje to szerokie możliwości różnorodnej rozgrywki. Komandos siejący śmierć i zniszczenie? Proszę bardzo. Haker przejmujący wieżyczki i roboty? Jak najbardziej. Psionik unieruchamiający przeciwników i dobijający ich kulami ognia? Da się. Jedynym ograniczeniem będzie dla nas zdobycie odpowiedniej ilości modułów cybernetycznych, które w tej grze pełnią rolę punktów doświadczenia.

Kosmiczny dungeon crawler

Większość gry spędzimy wewnątrz statku kosmicznego Von Braun. To dość zróżnicowana, choć często klaustrofobiczna przestrzeń, gdzie za każdym rogiem może czaić się niebezpieczeństwo. Mogą to być przypominające zombie Hybrydy, uzbrojone w metalowe pałki, strzelby czy granaty; różnego rodzaju roboty – jedne strzelające, inne działające jak chodzące bomby. Nie zabraknie również przerażających cyborgów, małp ciskających psioniczne ataki oraz innych dziwacznych stworzeń przywleczonych z powierzchni Tau Ceti V.

W nawigacji po statku bardzo pomocna będzie automapa, którą można też wyświetlić jako minimapę. Jest ona bardzo czytelna i pokazuje nie tylko rozkład pomieszczeń, ale także ważne miejsca na danym pokładzie statku. Można na niej również ustawiać własne punkty nawigacyjne, co dodatkowo ułatwia poruszanie się po labiryncie korytarzy.

Walka w "System Shock 2" odbywa się z użyciem broni białej, palnej oraz psionicznych mocy. To, czym będziemy się posługiwać, zależy w dużej mierze od wybranej klasy postaci. Jedynym ograniczeniem są wymagania dotyczące statystyk, które musimy spełnić, aby móc korzystać z danego rodzaju broni, pancerza czy mocy. 

Na szczególną uwagę zasługuje mechanika zużywania się broni palnej – każda broń z czasem się psuje i ostatecznie przestaje działać. Aby temu zapobiec, trzeba zainwestować w umiejętność konserwacji sprzętu i odpowiednie narzędzia jednorazowego użytku albo w umiejętność naprawy. Szczerze mówiąc, jest to dość męcząca mechanika, ponieważ broń zużywa się stosunkowo szybko. Poza tym, każdą pukawkę można dwukrotnie zmodyfikować, co – oprócz zwiększenia obrażeń – daje inne, unikalne dla danego typu broni bonusy.

Pod względem fabularnym System Shock 2 opowiada ciekawą historię. Jest ona przedstawiona głównie poprzez wiadomości głosowe i znalezione logi martwych członków załogi. Ich dokładne odsłuchanie, oprócz informacji fabularnych, często dostarcza istotnych danych, jak kody do zamkniętych pomieszczeń czy lokalizacje przydatnych przedmiotów. Jakość nagrań jest naprawdę dobra i świetnie buduje klimat rozgrywki.

Grafika i dźwięk

"System Shock 2" w wersji zremasterowanej prezentuje się naprawdę dobrze – choć gracze śledzący scenę moderską mogli już część z tych ulepszeń widzieć wcześniej. Poprawiono modele postaci, jakość wszystkich tekstur, odświeżono interfejs, dodano nowe animacje i usprawniono wyświetlanie świateł oraz cieni. Całość działa płynnie, obsługuje wysokie rozdzielczości i jest dostępna również na konsolach.

Jeśli chodzi o warstwę dźwiękową, niewiele trzeba było poprawiać. To wciąż te same, dobrze wykonane nagrania, efekty dźwiękowe i muzyka co 25 lat temu – i bardzo dobrze, bo idealnie oddają klimat gry. Przerażające odgłosy wydawane przez przeciwników, huki wystrzałów i eksplozji oraz muzyka – będąca mieszanką niepokojącego ambientu i dynamicznych kawałków podczas walk – robią świetną robotę.

Werdykt

Dla mnie "System Shock 2 25th Anniversary Remastered" to świetnie przygotowany klasyk dla nowej widowni. Gracze, którzy nigdy nie zagrali w ten tytuł – szczególnie posiadacze konsol – mają teraz okazję doświadczyć gry, która wraz z częścią pierwszą dała początek gatunkowi immersive sim. Z kolei starzy wyjadacze mogą być nieco zawiedzeni, ponieważ jedyną nowością, która może ich zainteresować, jest w pełni działający tryb kooperacyjny – w oryginale mocno niedopracowany. Poza tym gra nie oferuje niczego nowego, a szkoda, bo twórcy mogli chociaż pokusić się o tryb z komentarzami oryginalnych twórców. Nie zmienia to jednak faktu, że powrót na pokład Van Braun sprawił mi dużo frajdy, czego i wam życzę.